KAYLA BLOG: reset

potrzebuje przerwy, osamotnienia i pobycia sam na sam z myślami, może życie ma takie tempo, że kompletnie nie mam czasu na przemyślenia, na początku mi się to podobało, nie płakałam i nie rozpaczałam godzinami, a teraz, potrzebuje tego, bo chyba zapomniałam czego chce i po co tu jestem.

najchętniej bym stąd uciekła, z tym że nie mam do kąd, i wszystkiego się boję, to by mógł być dla mnie koszmar a nie odpoczynek, więc schowam się w środku, nie patrząc czy to jadalnia czy moja sypialnia, i porozmawiam jak najciszej sama ze sobą.

sama robię gówno w moim życiu a szukam ciągle winnych i wmawiam chyba najbardziej sobie, że świat i ludzie są źli, a to ja sie źle prowadze, ale doświadczam dwubiegunowości osobowości, stylu i myśli, ciągle muszę wybierać między jednym a drugim, już mnie to męczy.

teraz do mnie dociera, że wszystko po czasie wraca, i u mnie właśnie zaczeło, wiem że potrzebuje pomocy, tylko jak sie z tym przyznać przed samą sobą, dlaczego kurwa nie rozumię prostych rzeczy, dostaje łatwe bodżce czy jak to sie pisze że tak jest dobrze, a tak jest źle, a ja i tak wybieram drugie, jak można być tak obojętnym a zarazem przejmującym się najmniejszą rzeczą człowiekiem?

już sama nie wiem dlaczego jest mi źle, i czy wogóle jest, w pewnym sensie jest to tęsknota, i fakt że nienawidze być sama, bo lubie uciekać od myśli i problemów, a kiedy jestem ja +4 ściany jest to nierealne, no więc właśnie, ale w sumie nie potrzebuje aby ktoś wiedział czy słyczał czy rozumiał, ale kiedy sobie coś pomyśle przypadkowo bądz nie pogłaskał i przypomniał że kocha, tak wiem, mam to, a jednak dalej jest coś nie tak, rzygam tym.

ja już sama nie wiem, czy moje życie jest ciężkie, czy to ja je tak spierdoliłam, w każdym razie nienawidze go podobnie jak siebie i tego jak jest. gardze sobą, nie dziwie sie że że mnie tak nienawidzicie, wogóle sie nie dziwie.